Ορισμός
Το άσπρο πιπέρι είναι η καρδιά του φρούτου, ότι μένει δηλαδή όταν αφαιρείται το περικάρπιο, η φλούδα δηλαδή που περιβάλλει τον καρπό. Γι' αυτό και είναι πιο λείο από τα άλλα είδη πιπεριού. Προέρχεται από το ίδιο φυτό από το οποίο προέρχεται και το μαύρο πιπέρι, από το (Piper nigrum) της οικογένειας Piperaceae που είναι ιθαγενές της Ινδίας και της Καμπότζης. Είναι ένα πολυετές τροπικό αναρριχητικό φυτό που μπορεί να φτάσει τα 10 μέτρα ύψος. Έχει γυαλιστερά πράσινα φύλλα και λευκά λουλούδια, ενώ οι καρποί σχηματίζουν τσαμπιά. Το λευκό πιπέρι είναι αρχικά το ίδιο με το μαύρο αλλά αφήνεται να ωριμάσει πιο πολύ. Στη συνέχεια, οι καρποί μουσκεύονται σε νερό και το εξωτερικό περίβλημα πέφτει, δίνοντάς μας το λευκό πιπέρι.

Χρησιμοποιούμενα μέρη
Καρποί.

Χρώμα
Λευκό.

Ιστορία
Η ιστορία του πιπεριού είναι και η ιστορία των μπαχαρικών. Το μαύρο πιπέρι με προέλευση το Μάλαμπαρ της Νοτιοδυτικής Ινδίας είναι για 4.000 συνεχή έτη ο βασιλιάς των μπαχαρικών.

Το εμπόριο πιπεριού αρχικά ήλεγχαν οι κάτοικοι της Φοινίκης, αλλά στη συνέχεια πέρασε στα χέρια των Αράβων, οι οποίοι ενταντικοποίησαν τη δράση τους αργότερα, μετά την πτώση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το πιπέρι και τα άλλα μπαχαρικά περνούσαν μέσα από ένα δρόμο, γνωστό ως δρόμο του πιπεριού ή Via Piperatica.

Σύντομα, οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι έμποροι έγιναν οι καλύτεροι πελάτες πιπεριού, το οποίο προμηθεύονταν από την Ινδία. Στην αρχαία Ελλάδα το χρησιμοποιούσαν για φαρμακευτικούς σκοπούς και ήταν αγαθό πολύ μεγάλης αξίας. Στην Αθήνα της εποχής των Μηδικών Πολέμων η κατοχή πιπεριού θεωρούνταν ύποπτη δράση και τα άτομα που κατείχαν πιπέρι κρίνονταν ύποπτα για κατασκοπεία. Κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το πιπέρι έγινε το πιο διαδεδομένο μπαχαρικό σε όλη την Ευρώπη. Όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία απειλούνταν από τους Βησιγότθο Αλάριχο, προσφέρθηκαν σε αυτόν ως λύτρα τεράστιες ποσότητες πιπεριού. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι οι Βορειοευρωπαίοι είχαν μυηθεί στο πιπέρι.

Μετά το 1100 μ.Χ ξεχωρίζουν στην Ευρώπη η Βενετία και η Γένοβα, ως διεθνή κέντρα εμπορίου μπαχαρικών, στα οποία συσσωρεύεται πλούτος. Ακριβώς επειδή υπήρχε τεράστια ζήτηση για το πιπέρι, η τιμή του κινούνταν σε αστρονομικά επίπεδα. Άλλος λόγος που ήταν ακριβά τα μπαχαρικά γενικά ήταν ότι  οι Άραβες έμποροι που τα μετέφεραν στην Ευρώπη διαμέσου της Via Piperatica πληρώνονται πάρα πολύ ακριβά. Ταυτόχρονα, την τιμή των μπαχαρικών αύξαναν και οι υψηλοί φόροι που επέβαλλε η Οθωμανική Αυτοκρατορία στα μπαχαρικά. Οι Άραβες έμποροι δεν αφήναν να διαρρεύσει ο δρόμος των μπαχαρικών, προκειμένου να μην χάσουν το μονοπώλιο που είχαν.

Οι υπερβολικά υψηλές τιμές των μπαχαρικών ενθαρρύνουν τους υπόλοιπους Ευρωπαίους εκτός των Ιταλών να σπάσουν το μονοπώλιο των Βενετών και των Αράβων και να αναζητήσουν νέους δρόμους προς τις χώρες παραγωγής των μπαχαρικών. Έτσι, γίνονται οι μεγάλες ανακαλύψεις της εποχής αυτής. Η ανακάλυψη της Αμερικής από τον Ισπανό Χριστόφορο Κολόμβο, της Ινδίας από το Πορτογάλο Βάσκο ντε Γκάμα και των υπολοίπων περιοχών.

Ως αποτέλεσμα των ανακαλύψεων που προηγήθηκαν, το κέντρο του εμπορίου μπαχαρικών μεταφέρεται από την Ιταλία στην Ισπανία και την Πορτογαλία. Οι Πορτογάλοι θαλασσοπόροι φέρνουν μπαχαρικά από την Ινδία περνώντας το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας και παρακάμπτοντας τις μουσουλμανικές χώρες. Κατά αυτό τον τρόπο ανατρέπονται τα μέχρι τότε δεδομένα που ήθελαν τους Άραβες μοναδικούς εμπόρους των μπαχαρικών. Εισέρχονται στην Ευρώπη μεγάλες ποσότητες μπαχαρικών, οδηγώντας σε αύξηση της κατανάλωσής τους. Το 1600 μ.Χ η Αγγλία και η Ολλανδία αντιτιθέμενες στο μονοπώλιο της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, αρχίζουν το εμπόριο των μπαχαρικών. Οι Ολλανδοί ιδρύουν την εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών και φέρνουν στη Γηραιά Ήπειρο μοσχοκάρυδο, πιπερόριζα και γαρίφαλο. Το 1800 η Αγγλία συμμετέχει περισσότερο ενεργά στο εμπόριο μπαχαρικών αλλά δεν εμπορεύεται πια από κοινού με την Ολλανδία. Αρχίζουν να επιδεικνύουν ενδιαφέρον για το εμπόριο μπαχαρικών η Αμερική και η Γαλλία.

Σήμερα, το πιπέρι παραμένει ο βασιλιάς των μπαχαρικών και κατέχει το 1/4 του παγκοσμίου εμπορίου των μπαχαρικών.

Προέλευση
Ασία (Ινδία, Ινδονησία, Μαλαισία, Βιετνάμ, Κίνα, Ταϋλάνδη, Σρι Λάνκα) και Λατινική Αμερική (Βραζιλία).

Γεύση
Λιγότερο τσουχτερή γεύση σε σχέση με αυτή του μαύρου πιπεριού.

Χρήσεις
Δοκιμάστε το στις μαγιονέζες, σε όλες τις λευκές σος, στη μπεσαμέλ, στο ψάρι, στο κρέας και στις σούπες.

Συνδυασμοί
Όπως και το μαύρο πιπέρι αποτελεί μπαχαρικό πασπαρτού. Συνδυάζεται με όλα τα μπαχαρικά και βότανα. Ωστόσο, η γεύση του δένει ακόμα περισσότερο με το μπαχάρι, το κάρδαμο, το τσίλι, την κανέλα, το γαρίφαλο, το κόλιανδρο, το κύμινο, το σκόρδο, το τζίντζερ, τον κουρκουμά, την πάπρικα, το μαϊντανό, το δενδρολίβανο, το φασκόμηλο, το θρούμπι, το μάραθο, τη ρίγανη και το θυμάρι.