Ορισμός
Πολυετής πόα της οικογένειας Asteraceae με καταγωγή από την Ευρασία και τη Βόρεια Αφρική. Η ονομασία του προέρχεται από την αρχαιοελληνική ονομασία του φυτού κίχορα. Άλλα είδη που απαντώνται στην Ελλάδα είναι το κιχώριον το ακανθώδες (Cichorium spinosum), το γνωστό σταμναγκάθι, κιχώριον το πυγμαίον (Cichorium pumilum), η γνωστή πικραλίδα, ιταλικό ή άγριο ραδίκι και το Κιχώριον το αντίδιον (Cichorium endivia). Το ραδίκι ή κιχώριον το ίντυβον έχει πασσαλώδη ρίζα και σκληρό βλαστό ύψους 30-100 εκατ. με πολλά παρακλάδια.Τα φύλλα στη βάση του είναι πτεροειδή και τα υπόλοιπα λογχοειδή. Ανθίζει το καλοκαίρι και το φθινόπωρο βγάζοντας γαλάζια άνθη που έχουν διάρκεια ζωής μία ημέρα. Το φυτό, το οποίο αυτοφύεται σχεδόν σε κάθε πιθανό σημείο, από λιβάδια μέχρι τις άκρες των δρόμων, αντέχει τις χαμηλές θερμοκρασίες αλλά είναι πολύ ευαίσθητο στις υψηλές.

Χρησιμοποιούμενα μέρη
Φύλλα, ρίζες.

Χρώμα
Λευκοπράσινο (φύλλα), καφέ (ρίζες).

Ιστορία
Το ραδίκι ήταν γνωστό στην ανθρωπότητα ήδη από τα αρχαία χρόνια. Αναφέρεται στον Αιγυπτιακό πάπυρο του Ebers που χρονολογείται περίπου στο 1550 π.Χ.

Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τις ρίζες του σαν λαχανικό, ωμές ή μαγειρεμένες. Ο Γαληνός το συνιστούσε για προβλήματα στο συκώτι και ο Πλίνιος που χαρακτήριζε το ραδίκι ως αναζωογονητικό, μιλούσε για ένα χυμό από ραδίκια, ροδέλαιο και ξύδι που λειτουργεί ως φάρμακο για τον πονοκέφαλο. Ο Διοσκουρίδης το συνιστούσε για στομαχικές διαταραχές και προβλήματα χώνεψης. Το Μεσαίωνα το φυτό καλλιεργούνταν στα μοναστήρια από τους καλόγερους.

Του επόμενους αιώνες επινοήθηκε ο καφές από ραδίκι, ο οποίος έμελλε να αφήσει το στίγμα του στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αποτελούσε την ύστατη λύση κυρίως σε περιόδους οικονομικής ύφεσης. Ο καφές αυτός έγινε πολύ δημοφιλής το 1930, την περίοδο του κραχ, αλλά και κατά τη διάρκεια της «κρίσης του καφέ» στην Ανατολική Γερμανία το 1976-79. Το 1976 και το 1977 λόγω μιας ξαφνικής αύξησης της τιμής του καφέ, αποσύρθηκε από την Ανατολική Γερμανία ο συνηθισμένος καφές που ήταν ακριβός και δημιουργήθηκε καφές με συστατικά το ραδίκι, το ζαχαρότευτλο και τη σίκαλη. Ακόμα, καφέ από ρίζα ραδικιού έδιναν και στους φυλακισμένους στις ΗΠΑ.

Προέλευση
Ευρώπη, Ασία, Αφρική, Βόρεια Αμερική και Αυστραλία.

Γεύση
Χαρακτηριστική πικρή γεύση που οφείλεται στις ουσίες λακτουκίνη, λακτουκοπικρίνη και στα παράγωγα τους. Παρατηρούνται διαφορές στη γεύση μεταξύ των διαφόρων ποικιλιών. Για παράδειγμα, το ήμερο ραδίκι έχει σχετικά πιο γλυκιά γεύση ενώ το ιταλικό πιο πικρή.

Χρήσεις
Τα ραδίκια συνήθως βράζονται και καταναλώνονται ως σαλάτα μόνα τους ή με άλλα αρωματικά χόρτα. Παράλληλα, μπορούν να αποτελέσουν συστατικό σε χορτόπιτες ή σε πιάτα με κρέας.

Συνδυασμοί
Συνδυάζεται με σκαντζίκι, φρέσκο κόλιανδρο και μαϊντανό.