Ορισμός
Προέρχεται από το φυτό Allium Cepa, το οποίο μπορεί να φτάσει μέχρι και τα δυο μέτρα ύψος . Το φυτό αυτό είναι αυτοφυές στη Σιβηρία.

Διατίθεται φρέσκο ή αποξηραμένο. Το χλωρό, το φρέσκο πράσινο κρεμμύδι κυκλοφορεί και αφυδατωμένο σαν μπαχαρικό. Αλλιώς αποκαλείται «Κρόμμυον ή Άλλιον το κοινό». Υπάρχουν τουλάχιστον 300 είδη κρεμμυδιών

Χρησιμοποιούμενα μέρη
Βολβός και φύλλα.

Χρώμα
Αποξηραμένο μπορεί να έχει κόκκινο, λευκό ή κίτρινο χρώμα, ενώ φρέσκο είναι πράσινο.

Ιστορία
Δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια τη χρονολογία που άρχισε να χρησιμοποιείται το κρεμμύδι, διότι οι ιστοί του δεν αφήνουν ίχνη και δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο προϊστορικός άνθρωπος κατανάλωνε κρεμμύδια πολύ πριν από την ενασχόληση με τη γεωργία και φυσικά πριν από την ανακάλυψη της γραφής. Θεωρούν ότι το κρεμμύδι καλλιεργείται για παραπάνω από 5000 χρόνια και χρησιμοποιούνταν από διαφόρους λαούς σε όλο τον κόσμο, ως τροφή ή φάρμακο.

Στην αρχαία Αίγυπτο, η έναρξη χρήσης κρεμμυδιών τοποθετείται χρονολογικά στο 3500 πΧ. Οι Αιγύπτιοι απέδιδαν στο κρεμμύδι θεϊκές δυνάμεις και σε πρόσφατες αρχαιολογικές έρευνες βρέθηκε ένα μεγάλο κρεμμύδι, κλεισμένο στη παλάμη μια μούμιας! Στην Αίγυπτο το κρεμμύδι αποτελούσε αντικείμενο λατρείας, το προσέφεραν στις κηδείες και το έκαιγαν μαζί με τα νεκρά σώματα των Φαραώ, επειδή πίστευαν ότι χάριζε αιώνια ζωή. Στους τοίχους των πυραμίδων και των τάφων του Παλαιού και του Νέου Βασιλείου της Αιγύπτου απεικονίζονται κρεμμύδια. Ευρεία ήταν και η χρήση του κρεμμυδιού και στη διαδικασία της ταρρίχευσης. Το τοποθετούσαν σε διάφορα μέρη του νεκρού σώματος, στα αυτιά, στα μάτια, στο στήθος, διότι πίστευαν ότι το δυνατό του άρωμα και οι μαγικές του ιδιότητες θα έδιναν ξανά πνοή στον νεκρό. Ακόμα πίστευαν ότι οι αντισηπτικές του ιδιότητες, θα βοηθούσαν το νεκρό στη μεταθανάτιο ζωή.

Στην αρχαία Ελλάδα, οι αθλητές έτρωγαν κρεμμύδια για να είναι υγιείς. Το έτρωγαν ολόκληρο, σε μορφή χυμού ή άλειφαν με αυτό το σώμα τους. Ο γιατρός Διοσκουρίδης έγραψε για τις χρήσεις του κρεμμυδιού στη φαρμακευτική.

Οι Ρωμαίοι έτρωγαν τακτικά κρεμμύδια και τα έφερναν μαζί τους στα ταξίδια τους σε άλλες περιοχές της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στην Αγγλία και τη Γερμανία. Οι μονομάχοι έριχναν στο σώμα τους χυμό κρεμμυδιού για να σφίξουν τους μυς τους. Ο Ρωμαίος Πλίνιος ο Πρεσβύτερος έγραψε για τα κρεμμύδια της Πομπηίας και κατέγραψε όλες τις αντιλήψεις που είχαν οι Ρωμαίοι για τις ευεργετικές ιδιότητες του κρεμμυδιού.

Το Μεσαίωνα, ήταν ένα από τα βασικά λαχανικά της Ευρωπαϊκής κουζίνας, το οποίο καταναλωνόταν και από τους φτωχούς αλλά και από τους πλουσίους. Χρησιμοποιούνταν ακόμα ως φάρμακο και είχε μεγάλη αξία. Έδιναν κρεμμύδια για να πληρώσουν το ενοίκιο και τα πρόσφεραν ως γαμήλιο δώρο.

Όταν εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι Ευρωπαίοι στην Αμερική, έφεραν μαζί τους στο «Νέο Κόσμο» κρεμμύδια, τα οποία ωστόσο ήταν ήδη γνωστά στους Ινδιάνους που τα χρησιμοποιούσαν για διάφορους σκοπούς.

Προέλευση
Ασία (Κίνα, Ινδία, Πακιστάν, Τουρκία, Ιράν), Αφρική (Αίγυπτος), ΗΠΑ, Λατινική Αμερική (Βραζιλία) και Ευρώπη (Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία, Ρωσία, Ολλανδία).

Γεύση
Έντονη, ελαφρώς πικρή.

Χρήσεις
Η χρήση του στη μαγειρική είναι ευρεία και συνδυάζεται με όλες τις γεύσεις, ειδικά με τα κρέατα, τα πουλερικά και τα ψάρια. Ταιριάζει πολύ στο γεμιστό ρολό γαλοπούλας, στο λεμονάτο κουνέλι και στο ρολό μοσχάρι. Εκτός από τα παραπάνω, είναι απαραίτητο στα λαδερά, τις σαλάτες, τις σάλτσες, τις σούπες, τις πίτες, ενώ χρησιμοποιείται και στα ζυμαρικά. Δοκιμάστε σπαγγέτι με σολωμό, πατατοκροκέτες, γεμιστά κολοκυθάκια και ελιόψωμο με κρεμμυδάκι και βιώστε την απόλυτη γαστρονομική εμπειρία!

Συνδυασμοί
Απαραίτητο συστατικό όλων των φαγητών σας που συνδυάζεται άρτια με όλα τα βότανα και μπαχαρικά.