Ορισμός

Η εχινάκεια είναι ένα όμορφο λουλούδι που μοιάζει πολύ με μαργαρίτα ή ηλιοτρόπιο. Στην πατρίδα της τη Βόρεια Αμερική, είναι πολύ δημοφιλής με την ονομασία «Κωνολούλουδο» (Coneflower), λόγω του χαρακτηριστικού κωνοειδούς σχήματός που έχει.

Είναι ένα πολυετές φυτό που φτάνει σε ύψος τα 1,5 μέτρα. Ανήκει στην ίδια οικογένεια που ανήκει και η μαργαρίτα , στην οικογένεια των Σύνθετων (Compositae) ή Αστεριδών (Asteraceae). Έχει στενά, λογχοειδή φύλλα καλυμμένα με τριχίδια και άνθη κοκκινωπά, μωβ, ροζ, λευκά ή ακόμα και κίτρινα.

Υπάρχουν 11 αναγνωρισμένα από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα είδη εχινάκειας και από αυτά τα πιο σημαντικά από επιστημονικής και οικονομικής σκοπιάς είναι τα είδη Echinacea Purpurea, Echinacea Angustifolia και Echinacea Pallida.

Γιατί όμως άραγε ένα μικρό ταπεινό λουλούδι κατάφερε να μαγνητίσει τα βλέμματα όλων των ερευνητών; Ο λόγος είναι προφανής. Η εχινάκεια δεν είναι ένα απλό, όμορφο λουλούδι. Διαθέτει πολλές ευεργετικές για την υγεία ιδιότητες. Διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα και έχει αντισηπτικές, αντιικές και αντιβακτηριακές ιδιότητες. Οι περισσότερες δραστικές ουσίες της βρίσκονται στις ρίζες της.

Λόγω των συγκεκριμένων ιδιοτήτων της, η εχινάκεια, χρησιμοποιείται ευρύτατα ως συστατικό σε φαρμακευτικά προϊόντα όπως αντιβηχικά σιρόπια, καραμέλες για το κρυολόγημα, κάψουλες για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, αλοιφές, καθώς και σε σαμπουάν και στοματικά διαλύματα. Εξαιρετικά δημοφιλές, ειδικά στις χώρες του εξωτερικού είναι το δυναμωτικό ρόφημα αλλά και ο χυμός εχινάκειας.

Τα τελευταία χρόνια η δημοτικότητα του βοτάνου έχει εκτιναχθεί στα ύψη. Βρίσκεται σταθερά, σε παγκόσμιο επίπεδο, στην κορυφαία δεκάδα των βοτάνων που προτιμούνται από τους καταναλωτές. Παρόλαυτα, όσο θετική και αν φαίνεται αυτή η εξέλιξη της πορείας του μέχρι πρότινος υποτιμημένου «Κωνολούλουδου», η αύξηση της ζήτησής για το φυτό έχει θέσει σε κίνδυνο εξαφάνισης ορισμένα είδη.

Χρησιμοποιούμενα μέρη
Ολόκληρο το φυτό χρησιμοποιείται για φαρμακευτικούς κυρίως σκοπούς.

Χρώμα
Πράσινο (φύλλα), κοκκινωπό, μωβ, ροζ, λευκό και κίτρινο (άνθη).

Ιστορία
Οι πρώτοι που εκτίμησαν το «Κωνολούλουδο» για τις θεραπευτικές ιδιότητες που διαθέτει ήταν οι Ινδιάνοι της Αμερικής. Δημιουργούσαν επιθέματα, στοματικά διαλύματα και ρόφημα με συστατικό το φυτό και τα χρησιμοποιούσαν για την αντιμετώπιση ποικίλλων προβλημάτων υγείας από τσιμπήματα εντόμων μέχρι φλεγμονές και πονόδοντο.

Στη συνέχεια, οι Ευρωπαίοι άποικοι που εγκαταστάθηκαν στην Αμερική αντιλήφθηκαν αμέσως την θεραπευτική αξία της εχινάκειας. Δημιουργούσαν επιθέματα αλλά και ρόφημα εχινάκειας, το οποίο χρησιμοποιούσαν για την καταπολέμηση της ελονοσίας, της δυσπεψίας και του πονοκέφαλου.

Στις αρχές του 1900 η εχινάκεια ήταν στις ΗΠΑ ένα από τα δημοφιλέστερα αυτοφυή φαρμακευτικά φυτά. Ωστόσο, μετά την ανακάλυψη των αντιβιοτικών η δημοτικότητα της αρχίζει να φθίνει και ανακάμπτει το 1970 μαζί με την εμφάνιση της τάσης για έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής.

Στην Ευρώπη η εχινάκεια είναι ένα σχετικά «νέο» φυτό. Η πιο παλιά γραπτή αναφορά για την εχινάκεια τοποθετείται χρονολογικά το 18ο αιώνα και συγκεκριμένα το 1776, στο λεξικό φυτοκομίας του Miller. Αρχικά χρησιμοποιούνταν ως καλλωπιστικό φυτό. Αργότερα, από το 1930 έως το 1960 έγινε πολύ δημοφιλής για τις θεραπευτικές της ιδιότητες. Έτσι, στην Ευρωπαϊκή αγορά αυξήθηκε πάρα πολύ η ζήτηση για εχινάκεια για φαρμακευτικούς σκοπούς και οι άγριες ποικιλίες της Αμερικής δεν ήταν επαρκείς, γεγονός που οδήγησε στην έναρξη της συστηματικής καλλιέργειας του φυτού στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική.

Προέλευση
Βόρεια Αμερική (Βορειοδυτικές ΗΠΑ και Δυτικός Καναδάς), Κεντρική και Λατινική Αμερική (Βραζιλία, Χιλή, Αργεντινή, Κόστα Ρίκα), Ευρώπη (Ισπανία, Ιταλία, Αυστρία, Ελβετία, Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Σουηδία, Φινλανδία, Νορβηγία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ρωσία, Ουκρανία), Αφρική (Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής, Αίγυπτος, Μποτσουάνα, Ζάμπια, Τανζανία) και Νέα Ζηλανδία.

Γεύση
Ελαφρώς πικρή.

Χρήσεις
Δημιουργήσετε τονωτικό αφέψημα από αποξηραμένη εχινάκεια.

Συνδυασμοί
Συνδυάστε την εχινάκεια με δενδρολίβανο, λεμόνι και μέλι για τη δημιουργία αφεψήματος.