Ορισμός
Η πιπεράτη ρίζα ενός τροπικού φυτού, του οποίου την αρχική περιοχή προέλευσης δεν γνωρίζουμε, ούτε κάποια περιοχή στην οποία να φύεται άγριο. Ωστόσο, αρχαίες αναφορές για την καλλιέργεια του στην Κίνα και Ινδία οδηγούν στο λογικό συμπέρασμα ότι πιθανότατα προέρχεται από τη συγκεκριμένη περιοχή της Ασιατικής ηπείρου. Το τροπικό αυτό φυτό ύψους μέχρι 1,2 μέτρα είναι «συγγενής» του φυτού από το οποίο παίρνουμε τον κουρκουμά και το κάρδαμο. Καλλιεργείται για την αρωματική του ρίζα, το τζίντζερ ή αλλιώς πιπερόριζα, η οποία έχει γλυκό, πικάντικο άρωμα εμπλουτισμένο με λεμονάτη φρεσκάδα και πολύ ιδιαίτερο σχήμα που κεντρίζει τη φαντασία. Για ευνόητους λόγους σε ορισμένες χώρες του εξωτερικού η ρίζα αποκαλείται «χέρι» (hand) και οι διακλαδώσεις της «δάχτυλα» (fingers). Δεν είναι τυχαίο ακόμα ότι στα Ινδικά η ονομασία του μπαχαρικού σημαίνει «αυτό που έχει σχήμα κέρατου». Αυτή η παράξενη πιπεράτη ρίζα, το τζίντζερ, διατίθεται σε διάφορες μορφές για όλα τα γούστα. Φρέσκο ή αποξηραμένο, ολόκληρο ή σε σκόνη, ζαχαρωμένο (μαγειρεμένο μέσα στη ζάχαρη) ή απλώς βουτηγμένο σε σιρόπι ή ακόμα και τουρσί, το τζίντζερ έχει φανατικούς οπαδούς αλλά και φανατικούς εχθρούς. Η ιδιαίτερη, πικάντικη, φλογερή γεύση του, πηγή ενέργειας και ζωντάνιας, σε κάνει να το λατρεύεις ή να μην θες να το ξαναδοκιμάσεις. Στην Ελληνική αγορά το συναντάμε κυρίως φρέσκο και αποξηραμένο.

Χρησιμοποιούμενα μέρη
Ρίζα.

Χρώμα
Καφεκίτρινο η επιδερμίδα και χρυσαφί η σάρκα του φυτού.

Ιστορία
Είναι ένα από τα αρχαιότερα μπαχαρικά της Ανατολής. Έχοντας ως αφετηρία τις δύο πατρίδες του, την Ινδία και την Κίνα ταξίδεψε μέχρι τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, την Αφρική και την Καραϊβική.

Λέγεται ότι γύρω στο 2.400 π.Χ στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Ρόδο ένας φούρναρης δημιούργησε το πρώτο ψωμί με τζίντζερ. Ακόμα, το 77 μ.Χ, το αναφέρει ο Διοσκουρίδης στο σύγγραμμά του «Περί Ύλης Ιατρικής» (De Materia Medica) λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «θερμαίνει και κάνει πιο απαλό το στομάχι». Στις Αραβικές χώρες ήταν γνωστό από το 650 μ.Χ και το όνομά του αναφέρεται στο Κοράνι.

Στη Γερμανία και τη Γαλλία άρχισε να γίνεται γνωστό τον 9ο αιώνα. Στην Αγγλία οι πρώτες αναφορές για το μπαχαρικό τοποθετούνται χρονολογικά στον 11ο αιώνα. Στη χώρα αυτή έγινε τους αιώνες που ακολούθησαν, ένα από τα πιο δημοφιλή και περιζήτητα μπαχαρικά με αποτέλεσμα η τιμή του να ανέβει στα ύψη. Μισό κιλό τζίντζερ κόστιζε όσο ένα πρόβατο. Το 16ο αιώνα η Βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ I δημιούργησε το δημοφιλές Χριστουγεννιάτικο μπισκότο σε σχήμα ανθρώπου “gingerbread man”.

Στις Αγγλικές παμπ του 19ου αιώνα, έβαζαν μέσα σε δοχεία τζίντζερ πάνω στον πάγκο του μπαρ προσφέροντας στον πελάτη τη δυνατότητα να ρίξει στη μπύρα του τζίντζερ. Κατά αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε η πασίγνωστη μπύρα με τζίντζερ, την οποία έφεραν οι Βρετανοί στα Νησιά του Ιονίου το 19ο αιώνα και πήρε την ονομασία τζιτζιμπίρα.

Προέλευση
Ασία (Ινδία, Κίνα, Ινδονησία, Νεπάλ, Μπαγκλαντές, Ταϋλάνδη, Φιλιππίνες, Σρι Λάνκα, Ιαπωνία) και Αφρική (Νιγηρία).

Γεύση
Φλογερή, πικάντικη γεύση. Δεν έχουν όλα τα τζίντζερ ακριβώς την ίδια γεύση. Η γεύση καθώς και το άρωμα εξαρτώνται από τον τύπο της καλλιέργειας, το στάδιο κατά το οποίο γίνεται η συγκομιδή και την περιοχή καλλιέργειας.

Χρήσεις
Χρησιμοποιήστε το σε λαχανικά, ρύζι, κρέας, σούπες, μαρινάτες ψαριού και σάλτσες. Δημιουργήστε σοκολατένιες λιχουδιές με τζίντζερ και αρτοποιήματα όπως ψωμί, κέικ και μπισκότα.

Συνδυασμοί
Συνδυάζεται άρτια με μπαχάρι, κάρδαμο, τσίλι, κανέλα, γαρίφαλο, κόλιανδρο (φύλλα και σπόροι), κύμινο, μαραθόσπορους, λεμονόχορτο, πάπρικα, αστεροειδή γλυκάνισο και κουρκουμά.