Ορισμός
Μπαχαρικό που μπορεί να προέρχεται από δύο διαφορετικές μεταξύ τους βοτανολογικές οικογένειες. Μπορεί να προέρχεται από τους ώριμους κόκκινους καρπούς του είδους P. nigrum από το οποίο παίρνουμε το μαύρο πιπέρι. Τους καρπούς αυτούς δεν μπορούμε να τους αποξηράνουμε ή να τους βράσουμε γιατί το περικάρπιο είναι εξαιρετικά εύθραυστο και μπορεί πολύ εύκολα να σπάσει εάν υποστεί οποιαδήποτε επεξεργασία. Η μόνη ασφαλής για τους καρπούς επεξεργασία είναι η βύθιση τους στην άλμη και σε αυτή τη μορφή διατίθενται στο εμπόριο. Εκτός από το είδος piper nigrum, ρoζ πιπέρι αποκαλούνται ακόμα οι μικροί κόκκινοι καρποί δύο ποικιλιών του δέντρου schinus που αυτοφύονται στο μακρινό Περού. Πρόκειται για το είδος schinus ariera ή molle και το είδος schinus terebinthifolius. Το είδος schinus ariera ή schinus molle συναντάται κυρίως στην Αυστραλία και μπορεί να φτάσει τα 20 μέτρα ύψος. Έχει μικρά κίτρινα άνθη και καρπούς που όταν ωριμάζουν γίνονται ρoζ. Το είδος schinus terebinthifolius είναι ένα μικρό δέντρο με γυαλιστερά οβάλ φύλλα που μοιάζουν με τα φύλλα της δάφνης. Οι καρποί του έχουν ρόζ κέλυφος και εμπεριέχουν καφέ σπόρους, που όταν συνθλιβούν απελευθερώνουν ένα γλυκό ευωδιαστό άρωμα. Οι ώριμοι ρoζ καρποί του είδους αυτού τοποθετούνται στην άλμη ή αποξηραίνονται. Συνιστάται η αποθήκευση των αποξηραμένων σπόρων σε αεροστεγές μέρος, μακριά από την υπερβολική ζέστη, το ήλιο και την υγρασία.

Χρησιμοποιούμενα μέρη
Καρποί.

Χρώμα
Απαλό Ρoζ.

Ιστορία
Η ιστορία του πιπεριού είναι και η ιστορία των μπαχαρικών. Το μαύρο πιπέρι με προέλευση το Μάλαμπαρ της Νοτιοδυτικής Ινδίας είναι για 4.000 συνεχή έτη ο βασιλιάς των μπαχαρικών.

Το εμπόριο πιπεριού αρχικά ήλεγχαν οι κάτοικοι της Φοινίκης, αλλά στη συνέχεια πέρασε στα χέρια των Αράβων, οι οποίοι ενταντικοποίησαν τη δράση τους αργότερα, μετά την πτώση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το πιπέρι και τα άλλα μπαχαρικά περνούσαν μέσα από ένα δρόμο, γνωστό ως δρόμο του πιπεριού ή Via Piperatica.

Σύντομα, οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι έμποροι έγιναν οι καλύτεροι πελάτες πιπεριού, το οποίο προμηθεύονταν από την Ινδία. Στην αρχαία Ελλάδα το χρησιμοποιούσαν για φαρμακευτικούς σκοπούς και ήταν αγαθό πολύ μεγάλης αξίας. Στην Αθήνα της εποχής των Μηδικών Πολέμων η κατοχή πιπεριού θεωρούνταν ύποπτη δράση και τα άτομα που κατείχαν πιπέρι κρίνονταν ύποπτα για κατασκοπεία. Κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το πιπέρι έγινε το πιο διαδεδομένο μπαχαρικό σε όλη την Ευρώπη. Όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία απειλούνταν από τους Βησιγότθο Αλάριχο, προσφέρθηκαν σε αυτόν ως λύτρα τεράστιες ποσότητες πιπεριού. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι οι Βορειοευρωπαίοι είχαν μυηθεί στο πιπέρι.

Μετά το 1100 μ.Χ ξεχωρίζουν στην Ευρώπη η Βενετία και η Γένοβα, ως διεθνή κέντρα εμπορίου μπαχαρικών, στα οποία συσσωρεύεται πλούτος. Ακριβώς επειδή υπήρχε τεράστια ζήτηση για το πιπέρι, η τιμή του κινούνταν σε αστρονομικά επίπεδα. Άλλος λόγος που ήταν ακριβά τα μπαχαρικά γενικά ήταν ότι  οι Άραβες έμποροι που τα μετέφεραν στην Ευρώπη διαμέσου της Via Piperatica πληρώνονται πάρα πολύ ακριβά. Ταυτόχρονα, την τιμή των μπαχαρικών αύξαναν και οι υψηλοί φόροι που επέβαλλε η Οθωμανική Αυτοκρατορία στα μπαχαρικά. Οι Άραβες έμποροι δεν αφήναν να διαρρεύσει ο δρόμος των μπαχαρικών, προκειμένου να μην χάσουν το μονοπώλιο που είχαν.

Οι υπερβολικά υψηλές τιμές των μπαχαρικών ενθαρρύνουν τους υπόλοιπους Ευρωπαίους εκτός των Ιταλών να σπάσουν το μονοπώλιο των Βενετών και των Αράβων και να αναζητήσουν νέους δρόμους προς τις χώρες παραγωγής των μπαχαρικών. Έτσι, γίνονται οι μεγάλες ανακαλύψεις της εποχής αυτής. Η ανακάλυψη της Αμερικής από τον Ισπανό Χριστόφορο Κολόμβο, της Ινδίας από το Πορτογάλο Βάσκο ντε Γκάμα και των υπολοίπων περιοχών.

Ως αποτέλεσμα των ανακαλύψεων που προηγήθηκαν, το κέντρο του εμπορίου μπαχαρικών μεταφέρεται από την Ιταλία στην Ισπανία και την Πορτογαλία. Οι Πορτογάλοι θαλασσοπόροι φέρνουν μπαχαρικά από την Ινδία περνώντας το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας και παρακάμπτοντας τις μουσουλμανικές χώρες. Κατά αυτό τον τρόπο ανατρέπονται τα μέχρι τότε δεδομένα που ήθελαν τους Άραβες μοναδικούς εμπόρους των μπαχαρικών. Εισέρχονται στην Ευρώπη μεγάλες ποσότητες μπαχαρικών, οδηγώντας σε αύξηση της κατανάλωσής τους. Το 1600 μ.Χ η Αγγλία και η Ολλανδία αντιτιθέμενες στο μονοπώλιο της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, αρχίζουν το εμπόριο των μπαχαρικών. Οι Ολλανδοί ιδρύουν την εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών και φέρνουν στη Γηραιά Ήπειρο μοσχοκάρυδο, πιπερόριζα και γαρίφαλο. Το 1800 η Αγγλία συμμετέχει περισσότερο ενεργά στο εμπόριο μπαχαρικών αλλά δεν εμπορεύεται πια από κοινού με την Ολλανδία. Αρχίζουν να επιδεικνύουν ενδιαφέρον για το εμπόριο μπαχαρικών η Αμερική και η Γαλλία.

Σήμερα, το πιπέρι παραμένει ο βασιλιάς των μπαχαρικών και κατέχει το 1/4 του παγκοσμίου εμπορίου των μπαχαρικών.

Προέλευση
ΗΠΑ, Μπαχάμες, Αντίλλες (Κούβα, Πουέρτο Ρίκο), Λατινική Αμερική (Βραζιλία, Αργεντινή, Παραγουάη), Ωκεανία (Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία), Ασία (Κίνα), Νησιά Φίτζι του Ειρηνικού, Γαλλική Πολυνησία, Μαυρίκιος και Νότιος Αφρική. Ο κύριος εισαγωγέας ρoζ πιπεριού στην Ευρώπη είναι το πιο απομακρυσμένο μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Γαλλική Νήσος Ρενιόν.

Γεύση
Το ρoζ πιπέρι που προέρχεται από το είδος piper nigrum έχει τη γνωστή σε όλους καυτή γεύση του μαύρου πιπεριού εμπλουτισμένη με φρουτώδεις νότες. Το προερχόμενο από τα είδη schinus ρoζ πιπέρι έχει λιγότερο καυτή γεύση.

Χρήσεις
Χρησιμοποιείται στα θαλασσινά, το κουνέλι, το κοτόπουλο, ενώ δένει αρμονικά και με το λαδόξιδο. Ταιριάζει ακόμα σε ντρέσινγκς για σαλάτες και σε λευκές σος.

Συνδυασμοί
Συνδυάζεται άρτια με μπαχάρι, πάπρικα, τσίλι, κόλιανδρο, μάραθο, μαϊντανό, δάφνη, δενδρολίβανο, θυμάρι, φασκόμηλο και εστραγκόν.