Ορισμός
Πολυετές στενόμακρο αρωματικό χόρτο με καταγωγή από την Ασία και την Αυστραλία. Είναι χαρακτηριστικό της Βιετναμέζικης και Ταϊλανδέζικης κουζίνας. Το άρωμά του που απελευθερώνεται όταν κοπεί ο μίσχος του, συγγενεύει με αυτό του λεμονιού, διότι τα στελέχη και τα φύλλα του έχουν ένα αιθέριο έλαιο που υπάρχει και στη φλούδα του λεμονιού.

Το αιθέριο έλαιο λεμονόχορτου χρησιμοποιείται στην κοσμετολογία σε αρώματα, σαπούνια και αποσμητικά, στην παρασκευή εντομοαπωθητικών, ενώ παράλληλα θεωρείται μικροβιοκτόνο.

Χρησιμοποιούμενα μέρη
Στελέχη και φύλλα.

Χρώμα
Απαλό κιτρινόλευκο ή πράσινο.

Ιστορία
Το λεμονόχορτο χρησιμοποιούνταν από τους αρχαίους Ρωμαίους, Έλληνες και Αιγύπτιους σαν φάρμακο και σαν καλλυντικό. Ήταν εξαιρετικά δημοφιλές στην Ασία, γεγονός που εξηγείται αν σκεφτούμε ότι σε αυτή τη μακρινή ήπειρο δεν φυτρώνουν εύκολα λεμονιές. Έτσι, έχοντας παρόμοια γεύση με το λεμόνι, χρησιμοποιούνταν στη μαγειρική για να το αντικαταστήσει.

Προέλευση
Ασία (Σρι Λάνκα, Μιανμάρ, Μπαγκλαντές, Ιάβα, Ταϋλάνδη, Μαλαισία, Φιλιππίνες, Βιετνάμ, Ινδία, Κίνα), Αφρική (Μαδαγασκάρη, Μαυρίκιος), ΗΠΑ, Κεντρική Αμερική (Γουατεμάλα) και Λατινική Αμερική (Βραζιλία) και Ωκεανία (Νέα Γουινέα).

Γεύση
Δροσερή γλυκιά και ταυτόχρονα λεμονάτη γεύση που μοιάζει με αυτή του τζίντζερ.

Χρήσεις
Λόγω της ιδιαίτερης γεύσης που έχει προσδίδει μια ιδιαίτερη λεμονάτη πινελιά σε σούπες, σαλάτες, λαχανικά με κάρυ, τουρσιά, θαλασσινά, πουλερικά και τα Ασιατικά stir-fries.

Συνδυασμοί
Συνδυάζεται με μπαχάρι, κάρδαμο, τσίλι, κανέλα, γαρίφαλο, κόλιανδρο, κύμινο, μαραθόσπορους και σπόρους τριγωνέλλας, τζίντζερ, σινάπι, πάπρικα και κουρκουμά.